Daar waar de moderne mensch elke dag naar zijn/haar werk gaat om geld te verdienen om dat vervolgens uit te geven bij Albert Heijn of Dirk van den Broek, aan eten en drinken uiteraard, nemen wij een kortere weg: Wij zorgen voor ons eigen eten en drinken waardoor we de stap van geld en Albert Heijn overslaan, handig toch en het scheelt een boel (werk-) stress en gehaast. Dachten we...
Nou dan de afgelopen week: We gingen voor het eerst sinds een week of 6 een eindje fietsen, de lange stroom van gasten bij ons op het land was weer richting Nederland vertrokken dus we konden eindelijk er eens met zijn twee op uit. De temperatuur was ook geweldig, niet meer zo heet een graad of 25.
Hoewel het vrij stoffig was overal en naar mijn zin wel iets te veel heuvels voor de beentjes was het een geweldige fietstocht.
Helemaal op het laatste stuk toen ik ook wel stuk was zagen we opeens wat fruitbomen midden in de natuur staan, 3 verschillende soorten wilde pruim! We zijn meteen afgestapt en gaan proeven, heerlijk waren ze allemaal. Dus pakten we alle tasjes en zakjes die we mee hadden genomen en zijn we ze gaan vullen.
Tijdens het plukken bleek er ook nog een wilde peer te staan die juist al zijn rijpe vruchten had laten vallen, wat een feest!
Hier de peertjes in de "middle of nowhere"
Van deze, kroosjes, plukten we meerdere kiloos!
Dus helemaal weer fris en blij van onze "vangst" reden we naar huis om daar vervolgens op de stoep in het zonnetje de oogst te gaan verwerken: Alles wassen, steeltjes eraf, pitjes eruit etc.
Juist toen ik in deze fase was, alles gewassen, messen klaar... stonden daar opeens 2 lieve vrienden uit Amsterdam in de tuin! Ogen op steeltjes natuurlijk voor mij, niet voor Sander, die wist dat ze kwamen maar het moest een verrassing blijven. We hebben 4 supergezellige dagen gehad, echt heel leuk.
Maar op een gegeven moment moest ik weer denken aan de kroosjes en mirabellen die op de stoep stonden alsook aan de kiloos zoete wilde peertjes die de zure cider moesten gaan versterken.. STRESSS
Gelukkig waren onze vrienden bereid te helpen met koken, schillen, persen en inmaken en hadden we na een dag vele potten pruimencompote en een liter of 25 aan gistende appel/perencider staan en afgelopen weekend hebben we ze weer uitgezwaaid, wat een leuke verrassing was dat!
Tijd weer voor de orde van de dag, de caravan opruimen, logeerbeddengoed wassen en drogen en weer tijd voor de moestuin. Het is niet te geloven wat daar dan weer allemaal uitkomt als je er een paar dagen niet echt naar omgekeken hebt.
Kiloos tomaten, paprika's, uitjes, 7 koolrapen, 2 kilo ramenas, 2 kilo sperzieboontjes, pompoenen, courgettes etc.. Dus Sander en ik zijn 2 dagen bezig geweest om alles te verwerken. De tomaten en paprika, courgette en uien zijn gesneden en gestoofd tot een tomaten groentesaus en geweckt in weckpotten. De sperzieboontjes zijn getopt en geblancheerd en in de vriezer gegaan. De koolraap is geschild in frietjes gesneden, geblancheerd en ook de vriezer in gegaan. De ramanas gewassen van loof ontdaan en in de kelder gelegd. Dan hadden we nog vele kilos peren (een paar kinderbadjes vol) die gewassen moest, van steel ontdaan en dan in 4 stukken in een gistingsvat voor perenpalinka, en toen we net zuchtend om 8 uur in de avond over ons avondeten konden gaan nadenken riep Buuv Ilona ons. Ze had nog een tas vol met augurken uit haar tuin over voor ons! Normaal zijn we blij met alles wat ze ons geeft uit haar tuin maar deze keer konden we bijna huilen, we waren NET klaar met ons eten verwerken en nu kwamen er nog een paar kilo augurken bij! Eerder hadden we al gemerkt dat je die meteen moet verwerken, na 2 dagen kan je ze al weggooien want ze vergaan snel.
We hadden niet meer de moed om met potten en pannen en azijn en kruiden aan de gang te gaan, we hadden honger ook dus wilden eten. Gelukkig herinnerde Sander onze emmer met zuur. Een 10 liter emmer door een vriendin gevuld met inmaak zoetzuur met daarin groentesnippers. Je laat dit op een koele plek staan, deksel erop, en elke keer als je wat hebt dat in het zuur kan dan gooi je dat er bij. Je laat het weer enige tijd staan, eet er wat van en gooit er weer wat bij.
Het deed mij een beetje denken aan de Middeleeuwse "groeisoep". In de Middeleeuwen hadden de kastelen een grote keuken met daarin een enorme grote open haard met vaak van die mooie tegeltjes er in. Aan een haak voor de haard hing een grote ketel met daarin een lekkere hap. De haard bleef altijd aan en er werd uit de ketel gegeten. De volgende dag was er nog wat over van de de dag ervoor en werden er ingredienten bijgegooid om weer een flinke nieuwe portie eten te krijgen, dit werd opgegeten en bij het restant werd weer wat gegooid, zo bleef de ketel eigelijk eeuwig warm met telkens een aanvulling op de ingredienten, een groeisoep dus :-)
Dus al met al, we wasten de augurken, sneden ze in stukje en hebben ze even geblancheerd.
Nu staan ze uit te lekken en ik hoop dat ze morgen nog bij de "groeisoep" passen.
Het waren 2 drukke dagen van snijden, hakken en inmaken maar alsnog ben ik blij dat niet in de rij hebben hoeven staan bij de Albert Heijn....of Dirk van den Broek.
Conny, we vinden het hartstikke leuk hoor! Maar soms werk je je opeens een paar dagen uit de naad :-)
BeantwoordenVerwijderenOverigens kost het ons zelfs geen gas, we koken buiten op hout, afvalhout en valhout uit het bos, dus werkelijk het kost ons geen cent!